Çipura (Sparus aurata, L.) Larva Yetiştiriciliğinde Erken Dönemde Canlı Yem Kullanımının Azaltılması Enzimatik ve Histomorfolojik Gelişime Olan Etkileri

Özet

Son yıllarda artan üretim maliyetleri deniz balığı yetiştiriciliğinde maliyetleri düşürmeye ve sürdürülebilirliği artırmaya yönelik alternatif beslenme stratejilerini gündeme getirmiştir. Canlı yem üretiminin yüksek iş gücü ve uygulama gerektirmesi üreticileri bu alanda kısıtlamalara ve yeni katkı maddelerinin kullanımına yönlendirmiştir. Bu çalışmada, ülkemizde yoğun olarak üretimi yapılan çipura (Sparus aurata) larvalarının beslenmesinde yaygın olarak kullanılan canlı yem olan rotiferin (Brachionus plicatilis) kademeli olarak azaltılmasının enzimatik ve histolojik açıdan etkileri incelenmiştir. Deneme kapsamında biri kontrol kalan üçü deneme grubu olmak üzere toplamda 4 deneme grubu üç tekrarlı olarak tasarlanmış ve kontrol grubundaki çipura larvalarına verilen rotifer miktarı azaltılmaz iken diğer deneme gruplarında sırasıyla %25, %50 ve %75 oranlarında azaltılma yapılmıştır. Azaltılan oranda yerine ticari bir ürün olan Natura Pro^® kullanılmıştır.  Deneme sonunda, %25 ve %50 rotifer azaltımı ile beslenen larvaların, tam rotifer takviyesi alan kontrol grubuyla benzer büyüme performansı, total proteaz aktivitesi ve gastrointestinal histomorfolojiye sahip olduğunu ve istatistiksel farklılık olmadığını göstermiştir (p>0.05). Ancak, rotifer kullanımının %75 oranında azaltılması, önemli şekilde düşük büyüme hızı, enzimatik aktivite ve gastrointestinal histomorfolojide gelişim bozuklukları ile daha yüksek mortaliteye yol açmış ve rotifer takviyesinin larva sağlığı ve gelişimi için kritik bir eşik oluşturduğunu ortaya koymuştur (p<0.05). Sonuç olarak çipura larva kültüründe erken dönemde larvanın besinsel gereksinimi göz önünde bulundurularak eklenen katkı maddeleri desteği ile canlı yemin %25 ile %50 oranlarında azaltılmasının ekonomik ve anlamlı olduğu tespit edilmiştir.